طی دو سال اخیر، بحث درباره پیدایش بیماری کووید 19 و تبدیل آن به پاندمی، به اندازه کافی با فرضیه های توطئه پندارانه همراه بوده است؛ اما طی ماه های اخیر این فرضیه ها به موضوع واکسیناسیون نیز تسری یافته تا جایی که حتی برخی از سیاستمداران در نقاط مختلف جهان، آشکارا علیه برنامه های واکسیناسیون سخن می گویند. در ایران هم افرادی با مبانی مختلف، از باورمندان طب سنتی و برخی گروه های متعصب دینی تا مخالفان نظام و البته آزادی گرایان با واکسیناسیون به ویژه واکسیناسیون اجباری مخالفت کرده اند.
در چهل و یکمین نشست سحبا درباره مفهوم واکسیناسیون اجباری، تاریخچه آن در ایران و از همه مهتر، امکان سنجی الزام به واکسیناسیون و ضمانت اجراهای آن از منظر حقوق بشر با شما سخن خواهم گفت.
در #سحبا ۷ به دنیای پس از کرونا و وضعیت حقوق بین الملل در آن زمان پرداختیم. نکات مقدماتی که مورد اشاره قرار گرفت نخست نمایان شدن جهانی شدن در وضعیت پاندمیک کرونا بود و اینکه این ویروس نشان داد مسئله تعهدات عام الشمول تا چه اندازه اهمیت دارد. همچنین سکوت شورای امنیت مورد توجه قرار گرفت و اینکه چرا موضوعی که نخستین تهدید برای امنیت جهان است است یعنی جان ۸ میلیارد انسان هنوز مورد توجه شورای امنیت قرار نگرفته است. فرضیاتی نیز مطرح شد از جمله اینکه ممکن است اجماع کافی در شورای امنیت وجود نداشته باشد یا هنوز راه حل مناسب یا امنیتی برای این بحران پیدا نشده باشد.