بازی های رایانه ای صلح ستیز و حقوق بشر

مجموعه مقالات همایش «حقوق بین الملل و بازی های رایانه ای» به اهتمام آقای علیرضا رنجبر توسط نشر میزان و با همکاری انجمن ایرانی مطالعات ملل متحد منتشر شد. این مقالات در همایشی با همین نام که اردیبهشت 1395 برگزار شد، ارائه گردیده اند. مقالاتی از دکتر مصفا، دکتر حبیبا، دکتر زمانی، دکتر عزیزی و... در این مجموعه منتشر شده که هر یک به بخشی از وجوه ارتباط حقوق بین الملل و بازی های ویدیویی و رایانه ای پرداخته اند.

مقاله «بازی  های رایانه ای صلح ستیز از منظر حقوق بشر» که با همکاری سرکار خانم مریم سادات امیرشاکرمی دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی تدوین شده است نیز از جمله مقالات این مجموعه است که در ادامه، چکیده آن را از نظر می گذرانید:

 

     امروزه صلح تنها عدم وجود جنگ نیست؛ بلکه یکی از عناصر تشکیل دهنده ی آن ارتباطات میان افراد بشری است.بازی های رایانه ای به مثابه رسانه ای ناشی از فناوری جدید و ابزاری پر نفوذ و جذاب، یکی از عوامل ارتباطی در عصرحاضر به شمار میروند. این بازی¬ها به عنوان یک رسانه، با حقوق و آزادی های شهروندان بر اساس موازین بین¬المللی از جمله آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات،که هسته اصلی یک رسانه سالم و مولد دمکراسی در جامعه میباشند، سروکار دارند. در عین حال بعضی از بازی¬های رایانه¬ای دارای مضامینی همچون خشونت و کشتار بوده و قادر به انعکاس تنفر، تنش و ترویج جنگ، در جهت مقاصد تبلیغاتی خود هستند. درحالیکه همواره غایت اصلی بشر و حقوق بین¬الملل، آرامش و صلح است که در پرتو احترام و رعایت حقوق و آزادی¬های بشری محقق خواهد شد. با وجود این، ملاحظاتی همچون منع تبلیغ جنگ و دعوت به کینه،آزادی-های بشری را با این استدلال که آزادی به هر صورت نباید صلح بین المللی را به مخاطره  بیاندازد، محدود میکند. لذا ترغیب به خشونت و جنگ در بازی¬های رایانه ای کاملا منع شده و در غیر این صورت نقض محدوده ی آزادی و وسیله ای صلح ستیز خواهد بود.تحقیق حاضر با توصیف ویژگیهای مغایر ارزشها و هنجارهای حقوقی بین المللی در بازیهای صلح¬ستیز، با وجود چالشهایی چون انتساب ساخت این بازیها به بازیگران غیردولتی، به دنبال راهکارهایی برای مقابله با این تهدید علیه صلح است.

کلمات کلیدی: بازی های یارانه ای، خشونت، صلح و امنیت بین المللی، حقوق بشر، آزادی های اساسی.

 

 

متن دیباچه کتاب به قلم خانم دکتر مصفا و فهرست مطالب کتاب اینجا در دسترس است.

 

اینجا پابرجاست

روز 14 یا 15 فروردین بود که یک به یک تمامی حسابهای کاربری خود را در شبکه ­های اجتماعی مختلف حذف کردم. در تلگرام، اینستاگرام و توییتر و... فعالیتی ندارم و از این نوع رسانه ها جز برای ارتباطات شخصی خانوادگی بسیار محدود استفاده نمیکنم. نه نظرم نسبت به اهمیت و فواید اینترنت و شبکه های اجتماعی و رسانه ها دچار تحول بنیادین شده است، نه پیش از این در استفاده از این شبکه ها دچار افراط بوده ام و نه اعتیاد داشته­ام که بخواهم ترک کنم و نه ژست روشنفکری و افاده های آنچنانی دارم که هیچ وقت نداشته ام. همچنان این شبکه ها را مهم و دارای آثار مفید می دانم اما تصمیم گرفته­ام موقتا از آنها استفاده نکنم. دلیل این تصمیم، مهم نیست؛ بلکه مهم این است که عرض کنم فعلاً مدتی در این شبکه­ ها حضور نخواهم داشت و امیدوارم این موضوع مورد سوءاستفاده قرار نگیرد. شاید در فرصت مناسبی درباره بعضی دلایل این تصمیم توضیح بدهم. در هر صورت، این وبلاگ همچنان پابرجاست و اگر موضوع مهمی در میان باشد از همین طریق اطلاع رسانی خواهم نمود. از جمله یک موضوع مهم این که جمعی از استادان حقوق بین الملل و روابط بین الملل موفق شدند مجوز تأسیس انجمن ایرانی مطالعات ملل متحد (شعبه اصفهان) را کسب کنند و به زودی فعالیتهای این شعبه نیز آغاز خواهد شد. اطلاع رسانی های تکمیلی از کانالهای معتبر و دوستانی چون آقای دکتر راعی و دکتر نوری انجام خواهد شد و دوستانی که تمایل به همکاری دارند، می توانند از طریق مألوف ایمیل آمادگی خود را مطرح کنند و صمیمانه و به طور جدی، به سهم خود از دانش آموختگان و دانشجویان رشته های مرتبط به ویژه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دعوت میکنم در فعالیتهای انجمن همکاری و همراهی نمایند. با مساعدت شهردار محترم و دوستانمان در خانه حقوق شهروندی، فعلا قرار است انشاءالله انجمن در محل همین تشکّل (واقع در خیابان فردوسی) مستقر شود.