احمد مؤمنی راد
امیر مقامی
مطالعات حقوقی (دانشگاه شیراز)، دوره 12، ش 3، پاییز 1399.
چکیده
مقاله حاضر با روش توصیفی – تحلیلی و با تکیه بر رویه پیشین دیوان بینالمللی دادگستری در خصوص تعهدات عامالشمول، به دنبال واکاوی و پیشبینی فرجام طرح دعوای گامبیا علیه میانمار در قضیه اجرای کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌زدایی (1948) نزد دیوان بینالمللی دادگستری است. تحقیق پیش‌رو نشان میدهد؛ نخست، دادخواست گامبیا مبنی بر تقاضای صدور دستور موقت از وجاهت کافی برای نیل به مقصود برخوردار است. دوم اینکه تعهدات مندرج در کنوانسیون منع نسل‌زدایی از قواعد آمره و تعهدات عامالشمول محسوب می‌شود که اگرچه بر صلاحیت دیوان اثرگذار نیست، لیکن زمینه کافی را برای استحقاق گامبیا جهت طرح دعوی فراهم میکند. همچنین گروه روهینگیا «گروه تحت حمایت» کنوانسیون محسوب می‌شود، اما اثبات این امر که آیا دولت میانمار در ارتکاب این جنایات مسئولیتی دارد یا خیر، به ادله مرتبط با کنترل، هدایت یا دستور مرتکبان از سوی دولت میانمار و ارزیابی دیوان از وقایع بستگی خواهد داشت. دعوی حاضر، به‌ویژه از آن جهت که بر مبنای تعهدات عامالشمول و دستهجمعی در راستای حمایت از حقوق بشر مطرح شده است، میتواند نقطه عطفی در حقوق بینالملل محسوب شود.
کلیدواژه‌ها
- تعهدات عام الشمول
- قواعد آمره
- کنوانسیون منع نسل‌زدایی
- گامبیا
- گروه تحت حمایت
- مسئولیت بین المللی دولت
- میانمار
دسترسی به مقاله:
http://jls.shirazu.ac.ir/article_5916.html
