با دکتر ابراهیم موسی زاده در هجدهمین نشست #سحبا به موضوع حقوق بشر در اسلام پرداختیم. دکتر موسی زاده معتقد بودند فارغ از مبانی یا منابع متمایز حقوق بشر عرفی و حقوق اسلامی، همپوشانی هایی میان حقها در دو نظام وجود دارد، وانگهی نمیتوان اعتقاد داشت حقوق بشر صرفاً آبشخوری اومانیستی داشته بلکه چه بسا متاثر از واقعیت تاریخی و کارکردهای آن است.
ایشان معتقدند پیش از بحث درباره حقوق بشر به عنوان یک دستاورد مهم بشری، باید دستگاه منسجم فکری اسلامی پردازش شود که در آن جایگاه قدرت و اخلاق مشخص باشد و معلوم شود دولت، اصالت دارد یا شهروند. به اعتقاد ایشان کلید ساخت این دستگاه منسجم فکری، مفهوم کرامت انسانی است.
بنده هم در میان صحبتهای استاد، اشاراتی به دیدگاه های گوناگون پنج دهه اخیر فقها از علامه جعفری (تمایز کرامت ذاتی و اکتسابی که در دیدگاه آیت الله جوادی آملی نیز منعکس شده)، امام خمینی، رهبری و آیت الله صانعی (اجتهاد پویا، مصلحت و نقش زمان و مکان)، آیت الله منتظری (تفوق کرامت ذاتی انسانی)، شهید مطهری (تفوق اصل عدالت)، آیت الله محقق داماد (اصول پیشافقهی عدالت و کرامت انسانی) اشاراتی داشتم که در فایل کامل قابل مشاهده است.
از همراهی بی چشم‌داشت دکتر موسی زاده و مشارکت همه همراهان دیگر سپاسگزارم.
دریافت فایل:
