سحبا 17: دریافت فایلها

در هفدهمین نشست #سحبا با دکتر عابدینی به سناریوهای محتمل برای #برجام پرداختیم. در این گفتگو به این نکته اشاره شد که استدلالهای آمریکا برای توسل به بند ۱۱ قطعنامه ۲۲۳۱ در عین خروج از برجام قابل قبول نیست و مصداق استاپل، فقدان حسن نیت و استناد متقلبانه است. باوجود این، حالات دیگری از همراهی اروپا، روسیه و چین با آمریکا نیز محتمل است، ازجمله وضع تحریم‌های دیگر با عناوین دیگر و... البته سناریوی بدبینانه یعنی موفقیت آمریکا در ثبت دستور کار لغو برجام (عبارت لغو برجام مسامحه است)، ممکن است به انشقاق حقوقی، دلسردی از حکومت قانون و تضعیف شورای امنیت نیز منجر شود. گفتگوها مفصل تر از این بود اما به نظر می‌رسد همه در انتظار انتخابات ریاست جمهوری آمریکا هستند و در عین حال، هرگونه ضربه بیشتر به برجام منجر به تهدید بیشتر امنیت منطقه‌ای خواهد شد.
فایلهای گفتگو در اینستاگرام سحبا منتشر شده، در کانال تلگرام و وبلاگ نیز منتشر خواهد شد.

در این نشست اشکال در برقراری ارتباط تصویری سبب شد تمام وقت فقط صدای دکتر عابدینی را داشته باشیم و متاسفانه از سیمای ایشان محروم بودیم. امیدواریم در نشست‌های آتی این مشکل بروز نکند.
لازم است از همراهی و مشارکت دکتر عابدینی و بردباری همراهان سحبا صمیمانه سپاسگزاری کنم.

بخش اول

https://www.aparat.com/v/a1ESq

بخش دوم

https://www.aparat.com/v/zBuM5

سحبا 17: سناریوهای احتمالی برای آینده برجام

تلاش آمریکا برای تصویب قطعنامه ای جهت تمدید تحریم تسلیحاتی ایران در شورای امنیت، به شکست انجامید اما دولت ترامپ هنوز امیدوار است، علیرغم خروج از #برجام کلیه تحریم‌های شورای امنیت را به واسطه مکانیزم موسوم به ماشه مجددا به دایره تحریم‌ها برگرداند.

در هفدهمین نشست #سحبا با دکتر عبدالله عابدینی به سناریوهای پیش روی برجام خواهیم پرداخت. دکتر عابدینی دانش آموخته #حقوق_بین‌الملل از دانشگاه تهران و عضو مؤسسه حقوق بین‌الملل پارس است و به صورت ویژه سالهاست در زمینه قطعنامه‌های شورای امنیت در مورد ایران کار می‌کند و در این زمینه سخنرانی‌ها و مقالات متعددی ارائه کرده است.

فروش نفت ایران به ونزوئلا: چالش یکجانبه گرایی آمریکا

📌 از متن مصاحبه با روزنامه اصفهان زیبا

یکشنبه 11 خرداد 99 
🌐سیاست یک‌جانبه‌گرایی که امروز در روابط بین‌المللی شاهد آن هستیم، با روی کار آمدن ترامپ ابعاد تازه‌ای به خود گرفته است و قبل از ترامپ نیز در دوران جورج بوش، شاهد یک‌جانبه‌گرایی آمریکا بودیم.
از نمادهای ویژه این یک‌جانبه‌گرایی، خروج آمریکا از برجام و اعمال تحریم‌هایی بود که باید لغو می‌شد.
🔵در چنین شرایطی اگر دولتی بتواند با برقراری رابطه با دولت‌های دیگر، سیاست‌های یک‌جانبه‌گرایی را که نقض حقوق بین‌الملل است به چالش بکشد، پیروزی مهمی به دست آورده است.
🔵در چهارچوب قطعنامه 1929 علیه ایران، محدودیت‌های زیادی در خصوص کشتی‌رانی داشتیم که شامل حق بازرسی و حق توقیف کشتی‌های ایرانی می‌شد که مشکوک به حمل مواد غیرمجاز هسته‌ای هستند. حتی در چهارچوب این قطعنامه، سوخت و خدمت‌رسانی به کشتی‌های ایرانی نیز ممنوع بود که البته این تحریم‌ها در چهارچوب برجام و با تصویب قطعنامه 2231 لغو شد. خروج آمریکا از برجام، بی‌اعتنایی به قطعنامه شورای امنیت بود، در حالی‌که آنچه ایران انجام داده، در چهارچوب مقررات و با رعایت حقوق بین‌الملل است.
🔵یک دیدگاه در رابطه با کشورهایی که تحت تحریم آمریکا هستند وجود دارد و آن این است که این کشورها حتی به‌صورت موقت باید یک کلونی تشکیل دهند و روابط تجاری و اقتصادی بین خود را تقویت کنند. این راه‌حل ممکن است در کوتاه‌مدت پاسـخ‌گـو باشد، اما در بلندمدت به استمرار یا توقف هژمونی دلار در روابط بین‌المللی بستگی دارد که احتمالا این راه‌حل تنها جنبه تسکینی پیدا می‌کند و چاره‌ساز نخواهد بود.
🔴تحریم‌های آمریکا جنبه فراسرزمینی دارد و البته مغایر حقوق بین‌الملل است. متأسفانه دولت‌ها به دلیل پیامدهای اقتصادی‌ای که عدم همکاری با آمریکا برایشان ایجاد می‌کند، با این تحریم‌ها همکاری می‌کنند.
تحریم‌های ونزوئلا هم جنبه فراسرزمینی دارد و دولت این کشور را با بحران جدی مواجه کرده است. تحریم‌ها بعد از انتخابات ریاست جمهوری 2019 کاراکاس تشدید شد. اکنون دنیا در حال مبارزه با کووید 19 است و همین مسئله آثار بیشتری بر زندگی مردم ونزوئلا گذاشته است.
🔴در گزارش‌های متعددی که نهادهای بین‌الملل و شورای حقوق بشر سازمان ملل منتشر کرده‌اند، مسلم شده که تحریم‌های آمریکا بسیار بیشتر از اینکه بر ایران اثر گذاشته باشد، بر زندگی مردم ونزوئلا اثرگذار بوده است؛ تا جایی که دولت ونزوئلا این تحریم‌ها را جنایت بین‌المللی تلقی کرده و از دیوان کیفری بین‌المللی خواسته تا به این جنایت رسیدگی شود.
نباید برای تحریم‌های ایران اصطلاح نفت در برابر غذا را به کار گرفت. این اصطلاحی است که در زمان تحریم‌های عراق استفاده شد و کاملا تحقیرآمیز است و برای کشوری همانند ایران اصلا شایسته نیست.
🔴سیاست آمریکا در برابر ایران، نفت در برابر غذا نیست. سیاست آمریکا تحریم تا گرسنگی و طغیان است و این چیزی است که رسما توسط وزیر امور خارجه آمریکا اعلام‌شده و به همین جهت یک سیاست خصمانه و غیرانسانی است. اما اینکه ایران بتواند چنین تحریم گسترده و با اهداف جنایت‌کارانه‌ای را دور بزند و تبدیل به فرصت همکاری با کشورهای دیگر کند، بسیار قابل‌تأمل است و می‌تواند در آینده روابط بین‌الملل ایران با سایر کشورها تأثیرگذار باشد.
🔵کـــشورهـای اروپـایــی و روســیـه هم نسبت به اقتدار دلار در روابط و نظام اقتصادی باقی‌مانده از جنگ جهانی دوم با ایران هم‌صدا شده‌اند و آن‌ها هم خواستار اصلاح نظام سیاسی بین‌المللی هستند، ولی فرصت مناسبی برایشان فراهم نشده که بتوانند خود را از زیر سیطره آمریکا خارج کنند؛ ممکن است تحریم‌ها موقتا فضایی را برای به چالش کشیدن این نظام پولی بین‌المللی ایجاد کرده باشد.

روزنامه اصفهان زیبا

http://www.isfahanziba.ir/archive/d/2020-05-31/2#

گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان: همراهی اروپا با ایران تأثیر تحریم‌های آمریکا را کاهش می‌دهد

امیر مقامی   در گفتگو با خبرنگار سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره تأثیر فراسرزمینیتحریم‌های آمریکا گفت: این موضوع تازه ای نیست و پیش از این نیز قوانین موسوم به داماتو-کندی و تحریم‌های متنوع آمریکایی به ویژه در دهه 90 همگی جنبه فراسرزمینی داشته است.

وی در تعریف مفهوم فراسرزمینی تحریم ها گفت: منظور از اثر فراسرزمینی این است که اشخاص یا نهادهای غیرآمریکایی که خارج از آمریکا، با ایران تعاملات تجاری مثلاً در حوزه سرمایه گذاری نفتی داشته‌اند، مشمول محدودیت‌ها یا جریمه‌ها می‌شوند. هر چند در سال 1996  اعتراض جدی به اینگونه اعمال از سوی ایران یا دولت های دیگر مطرح نشد و در نتیجه به تدریج آمریکایی ها یک رویه را در تحریم ایجاد کردند. اما در پاره ای موارد هم  پذیرش تحریم به عنوان قاعده، در جای خود ممکن است علیه خود  آمریکا مورد استفاده قرار گیرد.

هیچ معاهده‌ای میان ایران و آمریکا نیست که تحریم‌های یکجانبه را منع کرده باشد

کارشناس حقوق بین الملل با تاکید بر مشکل ساختاری حقوق بین الملل  افزود: حقوق بین الملل به دلیل ساختاری  که دارد، فاقد یک قاعده مشخص است. هیچ معاهدهای میان ایران و آمریکا وجود ندارد که تحریم های یکجانبه را منع کرده باشد. پیش از این زمانی که پرونده سکوهای نفتی ایران در دیوان بین المللی دادگستری مطرح بود، دیوان اعلام کرد که به علت فقدان روابط تجاری میان دو کشور، حمله به سکوها، نقض آزادی تجاری نبوده است اما متعرض این مسئله هم نشد که نبود روابط تجاری  به دلیل تحریمهای آمریکا بوده است. حتی در معاهده مودت میان دو کشور هم که مربوط به 1955 است، طبق ماده 20 طرفین تحفظی (حق شرط) اعلام کرده اند که برای حفظ منافع امنیتی خود  قطعاً به صورت یکطرفه تفسیر خواهد شد و ممکن است مانع آزادی های تجاری شود.