در #سحبا ۷ به دنیای پس از کرونا و وضعیت حقوق بین الملل در آن زمان پرداختیم. نکات مقدماتی که مورد اشاره قرار گرفت نخست نمایان شدن جهانی شدن در وضعیت پاندمیک کرونا بود و اینکه این ویروس نشان داد مسئله تعهدات عام الشمول تا چه اندازه اهمیت دارد. همچنین سکوت شورای امنیت مورد توجه قرار گرفت و اینکه چرا موضوعی که نخستین تهدید برای امنیت جهان است است یعنی جان ۸ میلیارد انسان هنوز مورد توجه شورای امنیت قرار نگرفته است. فرضیاتی نیز مطرح شد از جمله اینکه ممکن است اجماع کافی در شورای امنیت وجود نداشته باشد یا هنوز راه حل مناسب یا امنیتی برای این بحران پیدا نشده باشد.
در ادامه به این موضوع پرداختیم که کرونا منجر به تحولاتی در دولت ها خواهد شد، از جمله آزادی ها و حقوق بشر را تحت تاثیر قرار خواهد داد و با مداخلات دولت در اقتصاد و ارائه امنیت و بهداشت در برابر آزادی مواجه می شویم.
همچنین تحولات فعلی در روابط بین المللی مورد بحث قرار گرفت و این تهدید که کرونا ممکن است به تشدید ملی گرایی افراطی و در نتیجه تضعیف حقوق بین الملل منجر شود.
#حقوقبینالملل_عمومی که از ابتدا به سبب اتکا به حاکمیت دولت متفاوت از حقوق داخلی شکل گرفت احتمالاً در پرتو این تحولات تضعیف خواهد شد اما ممکن است پس از پشت سر گذاشتن بحران‌های اقتصادی عمیقی که در پیش است سر سرش را بالا بگیرد.
در چنین فضایی ممکن است بعضی حقوقدانان به شیوه کارل اشمیت دردهه ۳۰ میلادی از دولت مقتدر حمایت کنند و برخی دیگر آرمانگرایانه مانند لاتر پاخت به تقویت حقوق بین الملل امید ببندند.
به نظر می‌رسد در آینده چنین گزینه هایی در مورد توجه دولت ها و نهادهای بین المللی قرار گیرد.
مثلا ممکن است ساز و کارهای نظارتی #سازمانبهداشتجهانی تقویت شود و انتظار می رود مطالعات حقوقی در این زمینه افزایش یابد مفهوم بهداشت عمومی در اسناد حقوق بشری به عنوان ضابطه عدول از حقوق و آزادی ها احیا می‌شود و نیز انتظار می رود حقوق بین الملل بهداشت توسعه یابد. علاوه بر این مقررات بهداشتی جهانی نیازمند ساز و کار قضایی یا حقوقی برای تحقق است.
همچنین امید داریم در نشست آتی #سحبا بتوانیم مسئله طرح دعوا علیه چین در دیوان بین المللی دادگستری را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم.
فایل تصویری این نشست در دو قسمت در لینکهای زیر در دسترس است و دانشجویان درس بررسی تفصیلی باید آن را مورد مشاهده و ارزیابی قرار دهند.
